Avala

Put za Avalu zanimljiv. Park Jajinci. Skrenusmo prije dolaska na Avalu za Beli potok. Ima putokaz. Pa kratko do centra Belog Potoka, pa uzbrdo do planinarskog doma Čarapića Brest. Restoran, stari planinarski dom, igrališta, šetališta.

Pijemo sokove u restoranu i gledamo šumu i neke duboke strmine, među bukvama čije su se grane pričinjavale kao raširena krila, kao da sve to skupa lebdi u vazduhu. Da li smo impresionisti na koje priroda ostavlja utisak ili posmatranjem utičemo na izgled prirode?

Ima jedna staza, možda 400 metara, prilično strma, ali kad je 'forsirasmo', stigosmo na vrh Avale. Biciklističke staze, obilazne manje strme staze, šuma predivna. Duboki potok, sa nekim pregrađenim zidovima kao ustavama, jedva da teče, ali u proljeće mora da je snažan. Napravih fotku nekim ljudima i provjerismo da nisam kome glavu otfikario, nedaj Bože Vasi, ali sve je bilo OK. Na povratku, malo sam na Trošarini veslao desnom nogom iz Yuga, ali na kraju je ipak upalio.




Avala je planina koja se nalazi jugoistočno od Beograda. Od glavnog grada udaljena je 17 km i nalazi se na putu za Kragujevac. Njena nadmorska visina iznosi 511 m. Ime "avala" orijentalnog je porekla i potiče od arapske reči "havala" što znači "vidikovac", odnosno mesto ili objekat koji ima pred sobom dobar vidik i dominira okolinom. Smatra se da je još u rimsko doba na vrhu ove planine postojalo vojničko utvrđenje. U srednjem veku tu je bio srpski grad Žrnov koji su 1442. godine osvojili Turci. Njegove ruševine su uklonjene 1934. godine i tu je podignut spomenik Neznanom junaku. Njegov autor je poznati vajar Ivan Meštrović. Po Avali je nazvan i mineral avalit koji se tamo vadio, a koji pripada grupi cinabarita i hromita, odnosno mineralnoj grupi liskuna. Nekada je na Avali postojao i rudnik žive.


Evo zanimljivih podataka o Vasi, odnosno o njegovom poreklu
Čarapić, Ubac (Ubalac), Kuči pa odseljeni u Noćaj Mačvanski (od njih Stojan Čupić) drugi u Bijeli Potok (Beograd) od njih je Vasa Čarapić
Među onima koji su prvi počeli razgovore o dizanju ustanka u Srbiji je i Vasa Čarapić, potonji vojvoda gročanski, koji je slovio za čoveka koji najviše mrzi i najbolje poznaje Turke.Rodio se u Belom Potoku, selu pod Avalom, ali je rodom iz sela Kuči u Crnoj Gori. Jedan od njegovih predaka u Kučima je nesrećnim slučajem ubio psa nekakvog Turčina, pa je ovaj za otkup tražio 500 groša. Čitava familija napregla se i sakupila traženu sumu, ali je zbog osvete novac poslala, ne u kesi, kako se obično činilo, već u čarapi. Zato su prozvani Čarapićima.